Ένα ανατρεπτικό concept άλμπουμ που κατέλυσε τα στεγανά γύρω από την ταυτότητα και διεύρυνε τη mainstream rock.
The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars
David Bowie
24
Το concept του παρακμιακού εξωγήινου rock star πίσω από το πέμπτο άλμπουμ του David Bowie ήταν επαναστατικό, αλλά η ανατροπή ήταν στη μουσική: Ωμή αλλά λαμπερή («Moonage Daydream», «Suffragette City»), θεατρική αλλά ενδόμυχη («Five Years»), πρώιμη punk («Hang On to Yourself») και καμπαρέ για ένα κοινό που δε θα άκουγε ποτέ αυτό το είδος («Rock ’n’ Roll Suicide»). Ο Bowie μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο, όμως είναι τόσο αλαζόνας που οι φαν του τον σκοτώνουν γι’ αυτό («Ziggy Stardust»). Έχει την ψευδαίσθηση ότι η rock ‘n’ roll μπορεί να σώσει τον κόσμο, αλλά και το θάρρος να πεθάνει στην προσπάθειά του για να το πετύχει («Star»). Όλη αυτή η θεατρικότητα τον διαλύει, αλλά ταυτόχρονα τον ελευθερώνει.
Το άλμπουμ συνέβαλε στην κατάλυση των στεγανών γύρω από το φύλο, τη σεξουαλικότητα, το performance και την ταυτότητα. Ακόμα, βοήθησε στη διεύρυνση του λεξιλογίου της mainstream rock, αντλώντας έμπνευση από underground θεματικές. Όσοι τον έλεγαν ρηχό ή δήθεν δεν είχαν πιάσει το νόημα: Όπως ο Andy Warhol, ο Bowie αντιμετώπιζε την τέχνη του ως μέρος του συνόλου των ενδιαφερόντων του. Το Ziggy Stardust ήταν ριζοσπαστικό για την εποχή του, αλλά ταυτόχρονα ήταν προπομπός ενός αναφορικού, υπερ-συνδεδεμένου μέλλοντος, το οποίο γνωρίζουμε όλοι καλά — δημιουργία μέσω των προσεκτικών επιλογών.
«Αυτό το τραγούδι του ήταν για τον Jimi Hendrix. Την πρώτη φορά που είδε τον Jimi Hendrix στο Λονδίνο, όλοι μισούσαν τον Jimi, αλλά o Bowie ήταν τόσο ανοιχτός που μπορούσε να το παραδεχτεί και να γράψει μια επιτυχία χάρη σ' αυτόν».
O Q-Tip
για το «Ziggy Stardust»