Ένα jazz αριστούργημα που άλλαξε το εύρος και την ταχύτητα της εν λόγω μουσικής.
Kind of Blue
Miles Davis
25
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τη διάλυση του πρώτου σπουδαίου κουιντέτου του Miles Davis και τη δημιουργία του δεύτερου, ο εξπέρ της τρομπέτας επιχείρησε κάτι νέο το 1959 — χωρίς να γνωρίζει ότι επρόκειτο να δημιουργήσει ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της jazz. Οι γρήγορες bebop και post-bop συγχορδίες απαιτούσαν συνεχείς αυτοσχεδιασμούς από τους μουσικούς — κάτι που γνώριζε καλά ο Davis, αφού είχε διαδεχθεί τον Dizzy Gillespie στο Charlie Parker Quintet. Όμως, στο Kind of Blue, υπήρχαν μεγαλύτερα τμήματα ανάμεσα στις συγχορδίες, δημιουργώντας περισσότερους κενούς χώρους στη μουσική — ο σολίστας είχε την επιλογή να πάρει μια ανάσα.
«Ακόμα και σήμερα, ακούγεται σαν να είναι ο πιο σύγχρονος δίσκος jazz όλων των εποχών».
Stephan Moccio
Μπορεί ο Miles να χαλάρωνε λίγο τον ρυθμό του, αλλά παράλληλα ενσωμάτωνε νέες υφές και τονικές αποχρώσεις, αντλώντας έμπνευση από την αρμονική προσέγγιση των Gil Evans και George Russell ή μέχρι και των Debussy και Satie. Από αυτήν τη σκοπιά, το άλμπουμ ήταν η συνέχεια του Birth of the Cool, το οποίο ηχογραφήθηκε 10 χρόνια πριν, και ίσως ο προάγγελος του αιθέριου In a Silent Way που ήρθε 10 χρόνια μετά. Δύο εντυπωσιακές μπαλάντες, το «Blue Ιn Green» και το «Flamenco Sketches», αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του έργου του Davis με τη σουρντίνα, δημιουργώντας έναν μεταλλικό και ζεστό ήχο, τον οποίο οι jazz τρομπετίστες αντιγράφουν έκτοτε.