Ένας φόρος τιμής στο να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός.
Blonde
Frank Ocean
5
Στα τέσσερα χρόνια ανάμεσα στο ντεμπούτο του, channel ORANGE, και στο δεύτερο άλμπουμ του, blond, ο Frank Ocean αποκάλυψε ένα μέρος της προσωπικής του ζωής —έκανε μια δημοσίευση σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με τον έρωτά του για έναν άντρα— όμως παρέμενε μυστηριώδης και επιφυλακτικός απέναντι στη δημοσιότητα, όπως πάντα. Έδινε σποραδικά κάποια στοιχεία για νέες μουσικές του κυκλοφορίες κι έπειτα εξαφανιζόταν. Βέβαια, πίσω από τις μεγάλες πρωτοπορίες βρίσκεται η σκληρή δουλειά. Έτσι, όταν κυκλοφόρησε το blond, μία ημέρα μετά από ένα 24ωρο performance (Endless) και συνοδευόμενο από το Boys Don't Cry, η αποφυγή της δημοσιότητας έμοιαζε περισσότερο ως μέρος ενός προσεκτικά στημένου μυστηρίου. Ακόμα και το φαινομενικό μπέρδεμα γύρω από την επίσημη ορθογραφία του τίτλου μπορεί εκ των υστέρων να ερμηνευτεί ως μια χαρακτηριστικά παιχνιδιάρικη ενέργεια του Ocean.
Στο Endless, μπορούσες να απολαύσεις την απλοϊκή ομορφιά του Ocean να ασχολείται με την ξυλουργική υπό τους ήχους μιας αφηρημένης και άμορφης μουσικής. Στο blond εξέλιξε αυτήν την ιδέα και της έδωσε λίγο πιο συγκεκριμένο σχήμα: Προτίμησε μια απρόσμενη, συχνά μινιμαλιστική προσέγγιση στις ανέμελες μελωδίες και στον αφηγηματικό λυρισμό του. Η αυτοπεποίθησή του ήταν καίρια για το ρίσκο της δημιουργίας ενός πολυμεσικού project ως το δεύτερο άλμπουμ του, όμως επεκτάθηκε και στη σύνθεση των τραγουδιών του. Η φωνή του φαντάζει πιο σίγουρη («Solo»), ενώ η προθυμία του να ξεθάψει τις παράξενες παρορμήσεις του είναι πιο εμφανής («Good Guy», «Pretty Sweet» ανάμεσα σε άλλα).
Το blond παρουσιάζει 17 κομμάτια μόλις σε μία ώρα και πρόκειται για μια πληθωρική παλέτα ιδεών, έναν φόρο τιμής στο να είσαι ο πραγματικός σου εαυτός και να έχεις εμπιστοσύνη πως το κοινό θα σε αποδεχτεί. Και αυτό έκανε. Έτσι, ο Ocean καθιερώθηκε ως ένας κορυφαίος καλλιτέχνης της γενιάς του, ο οποίος ταίριαξε απόλυτα με τις πολυπλοκότητες και τις ραγδαίες αλλαγές της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
«Πάντοτε του λέω ότι [το Blonde] μ' αρέσει πολύ περισσότερο από το channel ORANGE — αν και δε μ' αρέσει να συγκρίνω. Αλλά η χαλαρότητα της δομής, οι συγχορδίες και τα πάντα στο Blonde με αγγίζουν βαθύτερα».
Tyler, The Creator