Το ντεμπούτο του συγκροτήματος από το Μπρίστολ καθόρισε τον βελούδινο και περιπετειώδη ήχο της trip-hop.
Dummy
Portishead
67
Λίγες είναι οι φορές που ένα ντεμπούτο έχει υπάρξει τόσο μοναδικό και ολοκληρωμένο όσο το Dummy που κυκλοφόρησαν οι Portishead το 1994 — ένα downtempo πρότυπο για τον απόκοσμο ήχο που επρόκειτο να γίνει γνωστός ως trip-hop. Ο δίσκος, ο οποίος πήρε το όνομά του από μια βρετανική τηλεταινία της δεκαετίας του ’70 με την ιστορία μιας κουφής γυναίκας που γίνεται ιερόδουλη, είναι γεμάτος με σκρατσαρίσματα, τρανταχτά ντραμς και διάσπαρτους ήχους κιθάρας. Όλα αυτά ολοκληρώνονται με το κρυστάλλινο φαλσέτο της Beth Gibbons, η οποία τραγουδά σκοτεινούς στίχους σε κομμάτια όπως το «Wandering Star».
«Έπρεπε να στηρίξουμε με δύναμη τις ιδέες μας για όσα θέλαμε και όσα δε θέλαμε να κάνουμε».
Geoff Barrow
Portishead
Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν, σαν τα «Sour Times» και «Glory Box», βυθίζουν τον ακροατή σε ένα ηχοτοπίο κινηματογραφικών εγχόρδων, στιβαρών ρυθμών και βελούδινων φωνητικών από την Gibbons — ένας ήχος που ακολούθησαν και άλλα σχήματα της εποχής, όπως οι Morcheeba, οι Mono και οι Sneaker Pimps, και προσέδωσε (λανθασμένα) στο Dummy την ετικέτα της γαληνευτικής μουσικής. Μην αφήσεις κάτι τέτοιο να σε ξεγελάσει: Πρόκειται για ένα απόλυτα περιπετειώδες άλμπουμ, το οποίο μπορεί τόσο να σε χαλαρώσει με τις ζεστές μελωδίες του όσο και να σε ταρακουνήσει ανατρέποντάς τες. Το Dummy είναι για τα νυχτόβια άτομα, παντού και πάντα.