Grootse verhalen in compacte anthems: zo werd een jonge ster The Boss.
Born to Run
Bruce Springsteen
22
Bruce Springsteen beschouwde zijn derde album als een songcyclus die begint in de vroege ochtend en eindigt bij zonsondergang, met de harmonica in 'Thunder Road' als wekker en 'Jungleland' dat tot slot de gordijnen dichttrekt. Daartussenin is er volop drama, met de personages van Springsteen die zich in donkere steegjes in de problemen werken waar gevochten wordt voor vrijheid (of in ieder geval verlossing).
“Ik doe altijd mijn best om de tijdsgeest zo goed mogelijk vast te leggen.”
Bruce Springsteen
Op zijn eerste twee albums hoorden we volop verhalen over wilde personages. Maar met Born to Run vond hij eindelijk de formule waarin die verhalen compact werden afgeleverd, waardoor ze toegankelijker werden. Springsteen wees later de titelsong aan als het moment waarop hij leerde om kracht en emotie succesvol te combineren − zowel qua songtekst als muzikaal − in een compactere vorm, zonder in te boeten aan kracht. Born To Run is opgezet als een rauwere, glansrijkere versie van de beruchte Wall of Sound van Phil Spector en klinkt enerverend, hartverscheurend, bedachtzaam en tragisch tegelijkertijd. Dit is het bepalende moment van Springsteen, als performer en als songwriter.
