Een meesterwerk dat hiphop in contact bracht met zijn wortels.
The Low End Theory
A Tribe Called Quest
29
Het debuutalbum van A Tribe Called Quest, People's Instinctive Travels and the Paths of Rhythm uit 1990, had bij diverse muziekcritici de oren geopend voor hiphop. Vooral de verfijnde en ongebruikelijke productie van Q-Tip en gelaagde raps van Phife Dawg werden geprezen. Maar die critici hadden minder oog voor de wortels van de groepsleden in de hiphop-underground, en hun plaats in de bredere geschiedenis van zwarte muziek. The Low End Theory was op diverse manieren een welbewuste poging om die kwesties aan te pakken. Bovendien is het simpelweg een van de beste hiphopalbums ooit.
Op het album wordt een brug gebouwd tussen jazz en de muziek van geestverwanten uit de toenmalige New Yorkse rapscene, zoals De La Soul en Brand Nubian. Hoogtepunten te over, zoals de sfeerverhogende samples van Art Blakey, de beginselverklaring op ‘Excursions’ en de vrolijke chaos op de possecut ‘Scenario’. De groep had nog steeds de spontaniteit van de tijd waarin ze improviseerden in het park, maar koppelde die aan de complexe rijmschema’s van de gouden eeuw van de hiphop.