Het was feest in hiphop aan de Amerikaanse westkust, en toen introduceerde Snoop Dogg de kater.
84
Zo’n elf maanden na het invloedrijke debuutalbum van Dr. Dre verscheen Snoop Doggy Doggs Doggystyle. Als je The Chronic van Dr. Dre beschouwt als een relaxed middagje rondrijden door Crenshaw, dan is Doggystyle de daaropvolgende nacht vol feest en de onvermijdelijke kater. Jawel, er zijn vrolijke en lichtzinnige tracks ('Gin and Juice', 'Doggy Dogg World'), maar Doggystyle klinkt vaak gestrest en levensmoe, waar The Chronic blaakt van de levenslust.
“We probeerden iets te maken wat diep en anders was.”
Neem het nummer ‘Murder Was the Case’, met een ongebruikelijk weelderige productie van Dr. Dre. Snoop rapt daarop veel feller en intenser dan gebruikelijk, haast in de stijl van Scarface van Geto Boys. Tegen de tijd dat het album werd uitgebracht, werd hij aangeklaagd voor moord. Uiteindelijk werd hij daarvan vrijgesproken. De soms duistere sfeer van Doggystyle vormt een sterk contrast met de albums vol partyhiphop die de Amerikaanse westkust in de jaren 90 voortbracht, en waarmee het platenlabel Death Row Records steeds meer commercieel succes behaalde. Het zorgde ook voor de doorbraak van Snoop Dogg, vanaf dat moment een van de bekendste gezichten in de hiphop.