Zo klinkt een artiest die diepgang zoekt en zichzelf radicaal opnieuw uitvindt.
Listen Without Prejudice, Vol. 1
George Michael
91
Al op zijn solodebuut had George Michael aangetoond dat hij als singer-songwriter over de benodigde diepte, reikwijdte en volwassenheid beschikte. Op het tweede album zocht hij de diepte op. Single ‘Freedom! ’90’ is weliswaar opwekkend en dansbaar, maar op dat nummer levert Michael ook commentaar op de toenemende invloed van muziekvideo’s en zijn gemengde gevoelens over de periode rondom debuutalbum Faith. Hij was publiek bezit geworden, met alle karikaturen van dien.
De sfeer van Listen Without Prejudice wordt bepaald door introspectie, politiek bewustzijn en emotionele wanhoop. Blaasinstrumenten roepen beelden op van oorlogsgebieden (‘Mothers Pride’), echo’s verspreiden een spookachtige radeloosheid (de adembenemende cover van ‘They Won’t Go When I Go’ van Stevie Wonder), verwaaide akoestische gitaren knipogen naar folk (‘Something to Save’) en ‘Praying for Time’ bezit een John Lennon-achtige grandeur. Subtiel boekt Michael een radicale creatieve vooruitgang. Hij verlaat het door synthesizers gedreven geluid van hedendaagse popmuziek en bereikt een geluid dat leunt op tijdloosheid, diepzinnigheid en bezieling.