Rauw maar ook subtiel: een instant klassieker in de Britse elektronische muziek.
Untrue
Burial
94
Na de release in 2007 werd Untrue direct een hoeksteen van de Britse elektronische muziek, daarbij geholpen door de anonimiteit van de maker. Ook nu nog geeft Burial amper interviews, al is inmiddels wel zijn naam bekend: William Emmanuel Bevan. Het album is rauw zonder af te stoten en bevat vocalen die zachtheid verschaffen aan de donderende en indringende bassen. Het tweede nummer van het album, ‘Archangel’, is een regelrechte klassieker binnen de elektronische muziek. Je herkent het gelijk door de sample van een sopraanstem die twee octaven omlaag is gebracht, en die deze woorden uit: ‘Holding you/Couldn’t be alone/Couldn’t be alone/Couldn’t be alone’. Het verhaal gaat dat Burial de track schreef en produceerde in twintig minuten, na de dood van zijn hond.
Op grote delen van Untrue klinkt het alsof Burial de sensatie van gevangen zitten in de duisternis wil vangen. Hij schreef en produceerde het album dan ook ‘s nachts. Op tracks als ‘In McDonalds’ en ‘Homeless’ klinkt die aanpak door: ze roepen zowel met hun titels als in hun kale structuur wanhoop op. Op Untrue speelt Burial het klaar om elektronische muziek te maken die intens menselijk en aangrijpend klinkt.