Śpiewała „Paparazzi”, zanim żądni sensacji fotografowie na dobre się za nią wzięli.
The Fame Monster (Deluxe Edition)
Lady Gaga
89
Premiera albumu The Fame zwiastowała (wybaczcie banalne określenie) narodziny gwiazdy. Zanim jednak Gaga zaczęła się pławić w luksusach, Stefani Germanotta nerwowo zacierała ręce, próbując sił na nowojorskiej scenie klubowej. Tytuł płyty można więc uznać za samospełniającą się przepowiednię, a sam krążek opowiada o życiu, którego artystka miała dopiero posmakować.
W świetnie reprezentującym płytę pierwszym singlu „Just Dance” piosenkarka śpiewa o tym, że „trochę przesadziła”, dając się poznać jako szalona imprezowiczka, która drzemie głęboko w większości ludzi. Nie brak jej jednak talentu — „Poker Face”, przy którym mało kto da radę usiedzieć w miejscu (kolejny jej singiel na szczytach list przebojów), czy „Paparazzi” dowodzą imponującej sprawności lirycznej i wokalnej gwiazdy.
Gdy po roku od debiutu płyta doczekała się wzbogaconej o nowe utwory reedycji pod tytułem The Fame Monster, już określano ją mianem sensacji. Drugie wydanie przyniosło kolejne hity, w tym „Bad Romance”, „Alejandro” czy „Telephone”. To, że w ostatnim z nich zgodziła się zaśpiewać sama Beyoncé, najlepiej świadczy o zawrotnym tempie, w jakim Gaga z marzącej o światłach jupiterów amatorki przeobraziła się w diwę z prawdziwego zdarzenia.
