อัลบั้มประกาศศักดาที่ส่งแทรชเมทัลเข้าสู่โลกดนตรีกระแสหลัก
69
หลังจากปล่อยอัลบั้ม Ride the Lightning ออกมาในปี 1984 วง Metallica ก็เข้าสู่ช่วงที่ลังเลว่าจะคงไว้ซึ่งจิตวิญญาณของดนตรีใต้ดิน หรือจะหันหาการยอมรับจากโลกดนตรีกระแสหลัก แต่แล้วแนวดนตรีสุดดิบเถื่อนที่อยู่นอกกระแสมาตลอดอย่างแทรชเมทัลก็เริ่มขยับเข้าสู่กระแสหลักในที่สุด อัลบั้มต่อมาอย่าง Master of Puppets จึงเข้มข้นยิ่งกว่าเดิม ทั้งในแง่ความเร็ว ความดุดัน และความกล้าเผชิญหน้ากับอำนาจที่คอยควบคุมสังคมอยู่ แต่อัลบั้มนี้กลับเข้าถึงกลุ่มผู้ฟังวงกว้างได้มากขึ้น จนพวกเขาไม่จำเป็นต้องออกตะลอนทัวร์อีกต่อไป
ถึงแม้ Master of Puppets จะมีความเนี้ยบอยู่ในตัว ผลงานชุดนี้ก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนเป็นอัลบั้มที่ทำกันใต้ดิน และในขณะที่หนุ่มๆ วง Van Halen และ Mötley Crüe ออกไปผ่อนคลายด้วยการท่องราตรี (กับผู้หญิง ยา และความสนุกแบบไม่บันยะบันยัง) Metallica กลับเล่นกับความรู้สึกกระสับกระส่ายของคนที่ตกอยู่ในวังวนความคิดแง่ลบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสงคราม (“Disposable Heroes”) การเสพติด (“Master of Puppets”) การเผยแพร่ศาสนา (“Leper Messiah”) หรือบริการทางสุขภาพจิตที่ล้มเหลว (“Welcome Home [Sanitarium]”)
แนวดนตรีที่สุดโต่งขนาดนี้ไม่เคยเป็นที่นิยมเท่านี้มาก่อน และ Metallica เองก็ไม่เคยเสื่อมความนิยมลงเลยนับแต่นั้น ในครึ่งทศวรรษต่อมา พวกเขากลายเป็นหนึ่งในวงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกแบบไม่มีข้อกังขา และได้นำความโกรธเกรี้ยวและความแปลกแยกที่เราต่างซุกซ่อนไว้ออกมาถ่ายทอดบนเวทีอัฒจันทร์