Elektro gitarını kuşanan Dylan, tüm kültürü dönüştürüyor.
Highway 61 Revisited
Bob Dylan
14
Bob Dylan, farkındalık yaratan 1965 tarihli albümünün ortalarına doğru “Anne, kafamı boşaltmak için damperli bir kamyona ihtiyacım var.” diye haykırıyor. Gençliğin gayriresmi şairi ve yükselen karşı kültürün alaycı sesi Dylan’ın zihninde o anda şüphesiz çok şey vardı. 1965 Mayıs’ında kapsamlı İngiltere turnesini tamamladığında, sadece üç yıl içinde beş albüm yayımlamış olmanın yorgunluğu içindeydi. Artık söyleyecek sözü mü kalmamıştı, yoksa söyleme isteği mi?
“Bu bir geçiş... Rock yıldızına dönüşme ve farklı bir şey yaparak insanları kızdırma zamanı.”
Ondara
Dylan, albümü oluşturan 9 şarkı arasında yer alan Just Like Tom Thumb’s Blues’da dünyanın barbarlığını, Ballad of a Thin Man’de yüksek sosyetenin yüzeyselliğini, It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry’da ise kalbin düğümlerini ve dikenlerini anlatıyor. Savaşın tırmandığı günlerde ülke sarsılırken, Dylan yeni statüsüyle mücadele ediyordu. Bunlar insan olma deneyimini teatral bir dille yazdığı şarkılarda canlandıran, ısınmış bir zihnin yansımalarıydı. Dylan, rock’ın dili ve manzarası hızla değişirken dinleyicilere tutunacak yeni bir şey verdi. Bu da Highway 61 Revisited sayesinde oldu.