Kimlik çekişmelerini gevşetirken ana akım rock’ı büyüten konsept albüm.
24
David Bowie’nin beşinci albümünün ardındaki çökmekte olan uzaylı rock yıldızı konsepti çığır açıcı güçteydi, ancak gerçek yıkım hissi veren şey müziğin ta kendisiydi. Çirkin ama göz alıcı Moonage Daydream ve Suffragette City, teatral ama samimi Five Years, ilkel ama punk Hang On to Yourself ve asla tenezzül etmeyecek bir seyirci için kabare niteliğindeki Rock ‘n’ Roll Suicide. Bowie kendisinden üçüncü tekil şahıs olarak bahseder ama hayranları onu bu yüzden öldürecek kadar kibirlidir. Ziggy Stardust, Rock ‘n’ Roll’un dünyayı kurtarabileceğini düşünecek kadar kandırılmıştır ama bunu denerken ölmeyi göze alacak kadar da cesurdur. Yapaylık onu değersiz kılar ama aynı zamanda özgürleştirir.
Albüm; cinsiyet ve cinsellik, performans ve kimlik konularındaki çekişmelerin gevşemesine yardımcı oldu. Fakat aynı zamanda yeraltından gelen kavramları kullanarak ana akım rock’ın kelime dağarcığının genişlemesini sağladı. Onu uçarı ya da gerçek dışı olarak nitelendirmek asıl noktanın ıskalanmasına neden olabilir. Tıpkı Andy Warhol gibi Bowie de sanatını kısmen ilgi alanlarının bir sentezi olarak ele aldı. Ziggy Stardust, o dönemde radikal olan tüm yönlerine rağmen, kürasyonu ve referanslarıyla hiper bağlantılı bir geleceğe de işaret ediyordu.
“Bu şarkı Jimi Hendrix hakkındaydı. Bowie, Hendrix’i Londra’da ilk kez izlediğinde herkes Jimi’den nefret ediyordu. Ama o, bunu kabul edebilecek ve bundan bir hit çıkarabilecek kadar rahattı.”