Travmaları umursamaz bir çekicilikle aktaran efsanevi film müzikleri.
Purple Rain
Prince
4
Zorlu kişiliği müzikal dehasıyla zıt bir sanatçı hakkında, ortada gerçek bir yetenek yoksa iyi bir hikaye anlatmak kolay değildir. Bu anlamda, Purple Rain’in müzikleri hayal edilebilecek en yüksek zorluk seviyesinde ortaya çıktılar: Başarısından şüphe duyulmasının imkansızlığı, bu projenin en büyük mirasıydı.
“Prince, Purple Rain ile Oscar aldı. Bundan daha politik olabilmenin bir yolu yok, zira o her şeyi kendine has bir şekilde yaptı.”
Pharrell Williams
İçindeki şarkıların yarısı listelerde ilk 10’a giren Purple Rain, Prince Rogers Nelson’ı kendi hayatından ilham alan hit bir filmde başrol oynayacak kadar büyük bir isimden, gelmiş geçmiş en ünlü ve kendine özgü pop sanatçılarından biri haline getirdi. Bu tespit, kendi başına da bir cazibesi olan filmi küçümsemiyor. Prince’in her şeyi yutabilen yıldız gücünün ve hem türler arası hem de cinsel akışkanlığını simgeleyen virtüözlüğünün altını çiziyor. Pop, soul, dans, rock, R&B, funk ve ötesinin karışımından oluşan dokuz mükemmel şarkı, onun yörüngesindeki hemen her şeyi kapsıyor.
Purple Rain ihtişamını, görünüşte çelişkili olan cazibe, bağlılık, samimiyet ya da yabancılaşma gibi kavramları bir bütün haline getirmesinden alıyor. Prince, When Doves Cry’da travmayı çekici, Let’s Go Crazy’de ise kurtuluşu pervasız bir hale getiriyor. Computer Blue’da bedensel kaçışları soyut, kafa karıştırıcı ve neredeyse psychedelic bir dille tanımlarken, Purple Rain’de ruhani yolculukları bir gitar solosunun mekaniğine dayandırıyor. Rekorlar kıran albüm, dinleyicilerin üzerinde hipnotik bir etkiye neden oldu. Hatta eski ABD başkan yardımcısı Al Gore’un eşi Tipper Gore’un Darling Nikki’ye karşı verdiği tepki, kongrede pop müzik ahlakının tartışıldığı bir cadı avına yol açtı. Prince, siyah ve beyazı, kutsallığı ve saygısızlığı karıştırma biçimiyle sık sık Jimi Hendrix’le karşılaştırıldı. Tek gerçek ise, onun hiçbir zaman bir benzerinin olmamasıydı.