Grup, kendi efsanesini kararlı bir sese dönüştürüyor.
Exile on Main St.
The Rolling Stones
53
Exile on Main St. albümü, içindeki şarkılardan ya da ekibin performanslarından çok bir ruh haliyle ilgiliydi. Enerjik ilahların Akdeniz manzaralı bir Fransız malikanesinin bodrum katında, hedonist bir insan grubuyla çevrili, öğleden sonraları ıstakoz yiyerek ve bütün gece çalışarak ter döktüklerini duyabiliyor musunuz? Grup, kendi efsanesini daha önce hiç bu kadar kararlı şekilde bir sese dönüştürmemişti. Bu çalışma, aynı zamanda The Rolling Stones’un gerçekten avangart bir çizgiye en çok yaklaştığı albümdü. Albüm, bulanık bir miks ve odaksız performanslar gibi fark edilebilir hataları daha doğru bir şeyin silip atacağı gibi bir his uyandırıyordu.
“Exile on Main St. tüm zamanların en iyi rock ’n’ roll kaydıdır. Bu, sadece dünyanın en büyük rock ’n’ roll grubunun Güney Fransa’da hayal edilemeyecek kadar güzel ve eski bir malikanede bulunmasından ibaret değildir. Ama orada olup bitenleri albümde duyamazsınız.”
Chris Robinson
The Black Crowes
Tumbling Dice ya da Torn and Frayed gibi albümün en tutarlı kayıtlarına karşılık I Just Want to See His Face ya da Let It Loose gibi parçalar da vardı. Bu parçalar, tutarlı düşünceleri yansıtmaktan ziyade açık uçlu öneriler olarak işlev görüyordu. Bir zamanlar grubun dünyevi zorluklar ve tutkular için temel olarak kullandığı blues, kulağa artık daha gizemli ve esrarengiz geliyordu. Grup, daha önce sadece tanımladığı karmaşayı bu albümle adeta somutlaştırdı.