Derin ve sessizce radikal çizgiye uzanan bir sanatçının sesi.
91
George Michael, şarkı yazarlığının derinliğini, kapsamını ve olgunluğunu tartışılmaz bir solo çıkışla kanıtladıktan sonra, keskin bir vites değişikliği yaptığı ikinci albümünü yayımladı. Freedom! '90, hem gelişmekte olan video klip kültürü çağını hem de Faith albümü döneminin kendisini karikatürize edilmiş bir hale dönüştürmesindeki içsel çatışmasını ustaca eleştirmek için tasarladığı, ışıltılı ve piyano odaklı bir single.
Listen Without Prejudice albümünün geneline yayılan ruh hali, incelik, politik bilinç ve duygusal ıssızlıktan oluşuyor. Mothers Pride’daki nefesli çalgılar sessiz savaş alanlarını çağrıştırıyor. Stevie Wonder cover’ı They Won’t Go When I Go’un yankıları parçaya hayaletimsi bir çaresizlik katıyor. Something to Save’deki rüzgarla esen akustik gitar, folk’u selamlıyor. Praying for Time’ın John Lennon’ı andıran görkemiyle taçlanan albüm, pop’un synth odaklı ortodoksluğundan uzaklaşıp zamansız, derin ve neredeyse her anlamda gerçek bir ruha dokunan yaratıcı bir sanatçının sessizce radikal bir çizgiye uzanışını temsil ediyor.