Taylor ruilt country in voor pop en kijkt met nostalgie naar de toekomst.
18
Het is makkelijk om te vergeten dat Taylor Swift in 2014 op een keerpunt stond en (op slechts 24-jarige leeftijd) zichzelf opnieuw introduceerde als de alomtegenwoordige popster zoals we die vandaag de dag kennen. Door samen te werken met de Zweedse superproducers Max Martin en Shellback, bracht Taylor met de albums Speak Now uit 2010 en Red uit 2012 de verhouding tussen country en pop al meer in balans. Op 1989 hing Swift die verhouding tussen pop en country helemaal aan de wilgen.
1989 is, net zoals Come On Over van Shania Twain of zelfs Bringing It All Back Home van Bob Dylan, een perfect voorbeeld van hoe een artiest met succes de verwachtingen tart. Swift groeide niet bepaald op met de synthesizergeluiden die geïnspireerd zijn door de jaren 80 die producers als Martin, Shellback, Ryan Tedder en toekomstig beste vriend Jack Antonoff op 1989 toepassen. Zoals de naam van het album doet vermoeden, werd ze pas aan het einde van dat decennium geboren. Zoals ze op haar eerdere albums al speelde met de tradities en gebruiken van countrymuziek, gebruikt Swift de nostalgie van 1989 niet om terug te blikken, maar om zich op de toekomst te richten.