Op dit veelomvattende album omarmt Prince zijn tegenstrijdigheden.
Sign O’ the Times
Prince
51
Sign O’ the Times is niet alleen het meest omvattende album in het oeuvre van Prince, het is simpelweg een van de meest omvattende albums in de popgeschiedenis. Alles wat hij in zijn eerste tien jaar als artiest verkende is aanwezig: R&B, soul, rock, gospel, Beatlesque pop (‘Starfish and Coffee’, ‘The Ballad of Dorothy Parker’) en sexy funk (‘U Got the Look’). En dat zonder begeleidingsband The Revolution, want Prince speelde alle partijen zelf in. Qua thematiek is zijn muziek net zo urgent en politiek beladen als hiphop (‘Sign O’ the Times’), terwijl hij evengoed nostalgisch uit de hoek kan komen (het door doowop geïnspireerde ‘Adore’).
Prince probeert zijn tegenstrijdigheden niet te verdoezelen of te verhelpen. Hij omarmt ze juist, zoals op het sacrale ‘The Cross’ en het profane ‘Hot Thing’. Daardoor ontstaat ruimte voor de gehele reikwijdte van zijn persoonlijkheid. Zwarte mannen werd voorheen niet toegestaan om zo gevoelig en raar te zijn − en witte mannen eigenlijk ook niet. Sign O’ the Times is zijn magnum opus – het geluid van een superster op de toppen van zijn kunnen.