Een culturele mijlpaal met epische anthems geknipt voor groepseuforie.
(What’s the Story) Morning Glory?
Oasis
58
Het lastige tweede album: in de popgeschiedenis wemelt het van de bands die struikelden over de opgave om hun debuut te evenaren, of liever nog te overtreffen. Noel Gallagher van Oasis had een unieke oplossing voor dat probleem: hij had (What’s the Story) Morning Glory? al geschreven. Alles op dit album is nog grootser en meeslepender dan het debuutalbum Definitely Maybe uit 1994. De nummers op ‘Glory’ zijn epische anthems, geknipt voor massaal meezingen en groepseuforie.
Al snel werd duidelijk dat dit niet zomaar het tweede album van een uitstekende rockband was. Britpop was op zijn hoogtepunt: een tijdperk bomvol opgeblazen ego’s, attitudes en ambities. En Oasis spande op dat gebied de kroon. Hoe is het mogelijk dat er zoveel klassiekers op één album staan? Megahits als ‘Wonderwall’ en ‘Don’t Look Back In Anger’ worden vergezeld door het melancholische ‘Cast No Shadow’, het psychedelische ‘Champagne Supernova’ en het meeslepende rumoer van het titelnummer. Het is een samenballing van het decennium in 50 minuten.
Oasis kon op dat moment niet meer worden afgeremd. Alleen de bandleden zelf konden − en zouden − een spaak in het wiel steken. Maar op Morning Glory valt alle chaos op zijn plek.